Wandelen in Zwitserland

‘Wandelen vanuit Aandacht’ – 18 t/m 27 juni 2010
Onderstaand twee reisimpressies, die elkaar aanvullen en verschillende aspecten belichten:
– het ándere van deze groepsreizen – de manier van leiding geven – totaalbeleving van de reis.

Jarenlang heb ik deelgenomen aan standaard groepswandelreizen waarbij ik met een gids/reisleider op pad ging of zelf met een kaart en routebeschrijving met de groep of in subgroepjes er op uit trok.
Mooie, bijzondere reizen en toch hield ik er altijd een kleine kater aan over omdat het wandeltempo meestal vrij hoog lag. Ik ben een genieter, ik wil de schoonheid van de natuur als een spons opzuigen, het helemaal tot me nemen. Bij een standaard reis was daar naar mijn idee niet altijd ruimte voor en daarom had ik me voorgenomen geen groepswandelreizen meer te doen.

Maar toen kwam Marjan met haar ‘net iets andere groepsreizen’ in mijn leven en toen begon het weer te kriebelen. De verhalen en de foto’s op de website waren zo uitnodigend dat mijn nieuwsgierigheid geprikkeld werd.

Die nieuwsgierigheid is na mijn deelname aan de Wandelen vanuit Aandacht reis deels gestild en deels alleen maar groter geworden.

De schoonheid van het Unterengadin is onbeschrijfelijk. Ik heb intens genoten van de bloeiende alpenweiden met een niet te evenaren kleurenpracht; het valse, disharmonieuze, wonderschone geklingel van koeienbellen (krijg ik nooit meer uit mijn oren); de besneeuwde bergtoppen; diepe kloven en het geklater van de snelstromende beken (krijg ik ook nooit meer uit mijn oren). En niet te vergeten het Lai Nair (oh, wat een heerlijk modderbad voor mijn verhitte voeten), het arvenbos, de magische Motta, de volle maan boven de bergtoppen, de sneeuw op de alp, de blubberpaadjes, de prachtig groene bossen, en, en, en……
Ik ben heel benieuwd hoe het er in andere seizoenen uit ziet!

Wat ik me gedurende de reis en ook later wel afvroeg was waarom ik deze reis ervaren heb als een andere reis dan de standaard groepswandelreizen waar ik eerder aan deelgenomen heb.

Voor mijn gevoel heeft het te maken met het feit dat bij een standaard reis de gids zich te houden heeft aan het vaste programma zoals dat aangeboden is aan de deelnemers. Bij Marjan werkt dat net iets anders. Ze heeft ideeën en een globaal plan met een aantal varianten. Aan de hand van onze wensen, behoeften, wandeltempo en uiteraard de weersomstandigheden verfijnde ze dat. Zo ontstond er iedere keer een wandeling waar iedereen zich in kon vinden. Waar vaak zelfs gedurende de wandeling nog ruimte was voor alternatieven en aanpassingen.

Juist het feit dat ik helemaal in mijn eigen tempo kon wandelen en kon genieten maakte dat het een ‘eigen reis’ werd en geen ‘standaard groepsreis’.
Daarbij heb ik het als een groot voordeel ervaren dat Marjan thuis is in het gebied en heel goed kan inschatten wat haalbaar is en wat niet. Dat geeft speelruimte, dat geeft vrijheid. Ook dat maakt het net iets anders dan anders.

Wat het, tot slot, voor mij ook anders maakte is de manier waarop Marjan de groep leidde. De beste omschrijving is ‘zacht sturend’. Ze is duidelijk de leider maar niet op een dominante manier. Ze heeft oog en oor voor ieder individu en weet op die manier een middenweg te vinden die voor iedereen aangenaam is.

Tja, hoe moet je zo’n totaal pakket aan ervaringen en belevenissen nu samenvatten? De enige manier is denkelijk toch een interpretatie van Marjans eigen woorden: “wandelen in Zwitserland met Wandelen in Zwitserland is kracht vergaren terwijl je geniet.”

Marina

—

Toen ik de reis boekte, was ik erg nieuwsgierig naar het gebied en de opzet van de reis. Het was mijn eerste wandelreis in de Alpen en in het Unterengadin.
Ik vond het hotel geweldig. Ruime kamer en prima eten. Ook voor een vegetarier hebben ze prima eten. Het uitzicht vanuit het hotel is mooi.
Ik vind het Unterengadin een uitstekend wandelgebied met gevarieerde wandelingen en prima wandelweer. De eerste dagen was het weliswaar zwaarbewolkt (we hebben zelfs nog even sneeuw gehad !), maar de temperatuur was prima. Na een paar dagen trok het open en hadden we mooi, zonnig weer. Gelukkig was het niet te heet om te lopen, maar was er sprake van een aangename, warme temperatuur zodat je in korte broek kon lopen.

De wandeling over de Passo del Fuorn naar het God Tamangur was een absoluut hoogtepunt van de reis voor mij, evenals de Clemgiaschlucht. Ik was ook benieuwd naar de oefeningen die gegeven zouden worden. Het waren onder ander ademhalings- en loopoefeningen die nuttig zijn voor het wandelen in de bergen. Ook oefeningen met betrekking tot het stellen van grenzen. Ik vond het wandelen en de oefeningen een leuke combinatie. Het wandeltempo beviel me goed. Je kon rustig wandelen en de tijd nemen om al het moois te bekijken. Na 4 dagen wandelen was een rustdag ingelast. Dat vond ik ook prettig. Ik heb die dag gebruikt om naar het Iers-Romaanse bad in Scuol te gaan. Absolute aanrader!

Ik ben erg benieuwd hoe dit gebied er in de herfst uitziet. Ik heb me voorgenomen om eens een wandelen met aandachtsreis in de herfst te maken. Ik weet alleen nog niet in welk jaar… wanneer wordt die georganiseerd?

Marjan, bedankt voor je inzet en de goede organisatie. Tot ziens!
Groetjes, Erwin