Huttentocht
Onderstaand twee persoonlijke verslagen van de Rijnbronnen-huttentocht 2009
1. Van Ben, die met zijn zoon de tocht liep (In 2010 liepen beiden weer mee, nu de huttentocht hoger – samen met een vriendje + zijn vader. Een succes voor allen.)
Enkele spontane opmerkingen na thuiskomst:
Een huttentocht lopen was een oude jongensdroom van mij en ik vond het heel leuk om dit samen met mijn kind te verwezenlijken.
De route, die ik thuis had voorbereid via internet en kaart, vond ik in werkelijkheid heel anders. Juist omdat ik de omgeving van de bergen niet ken. Ik was immers nog nooit op deze manier in de bergen aan het wandelen geweest. Maar de tocht was leuker en mooier dan dat ik me had voorgesteld. Ook de groep waarmee we waren was erg leuk, iedereen wel erg verschillend maar dat maakte het ook juist gezellig. Zelf ben ik niet zo’n prater, maar dat wil niet zeggen dat ik niet van alles geniet!
Even een paar kanttekeningen over de huttentocht:
wat ik minder vond:
1. de vele korte stops, ik was net warmgelopen en dan een stop, je spieren moeten dan weer op gang komen. Maar goed, dat is inherent aan het groepsgebeuren. Het gaf verder bij de wandelingen niet echt problemen.
2. te weinig nachtrust, maar dat is een probleem van mijzelf. Ik slaap niet goed in hotels en zo. Mijn voorkeur gaat eigenlijk uit naar een tent op mijn vertrouwde matje en slaapzak, hihi.
wat vond ik wel leuk:
1. gevarieerde groep
2. inspraak over de te volgen route (mijn paar caches nog kunnen doen bijvoorbeeld)
3. lekker de hele dag op pad.
4. lekker down to earth, eten en drinken mee voor de middag en eenvoudig avondeten. Ik ben niet zo’n luxe paard.
5. mooie tracks natuurlijk door schitterende omgevingen
6. afstanden goed te doen, parcours niet te zwaar, maar toch voldoende uitdaging
Verder vond ik dat je het goed hebt gedaan, je liet de mensen die wat sneller waren gewoon gaan tot afgesproken punten, dat is wel belangrijk zodat je je eigen tempo wat kunt aanhouden.
De tocht die je had gepland was goed gekozen en ook had je alles goed geregeld mbt overnachting en eten.
Wat mij betreft een uitstekende tocht, die lunchpakketten uit de hut hoeven voor mij niet, maar voor anderen is het misschien wel belangrijk (minder te dragen).
Ben
—
2. Van Margret
De reden waarom ik ervoor gekozen heb om met Marjan de huttentocht in Zwitserland te lopen, is dat het een kleine organisatie is.
De open dag was heel sfeervol en veilig. We zochten met elkaar wat iedereen duidelijk wilde krijgen voor zichzelf. Die dag heeft mij over de streep getrokken om voor de eerste keer alleen op vakantie te gaan.
De huttentocht is voor mij een heel bijzondere ervaring geweest, om diverse redenen:
Je loopt boven in de bergen en hoeft echt alleen met jezelf rekening te houden, je hoeft nergens voor te zorgen, je eten is geregeld (in je rugzak of in de hutten). Midden in de natuur lopen. Alles groen, watervallen, moeras, bergen in allerlei vormen, kleuren en gesteentes. Heel frisse, kleurige bloemen en struiken. De rust, de stilte van de natuur komt dan zo dichtbij dat het heel prettig aanvoelt. Je bewust worden dat je je met zo weinig luxe heel gelukkig kan voelen en daar komt dan warmte en stilte vanaf zowel van binnen als van buiten.
Je wordt met zo een actieve vakantie uitgedaagd om over grenzen te gaan op allerlei manieren zowel met koud water wassen als moeilijke stukken in de bergen lopen.
Marjan heeft daar een hele belangrijke rol in gespeeld. Ze wilde geen dominante leidster zijn maar dat is ze ook niet. Ze creëert zo een sfeer dat iedereen haar/zijn eigen tempo mag lopen. We hebben ook inbreng gehad in de afstanden die we per dag liepen (precies wat we aan konden). Op deze manier leer je elkaar kennen op een respectvolle manier door de tijd voor elkaar te nemen en door duidelijk te praten met elkaar.
Ik ben heel blij dat ik deze vakantie gehad heb en ik ga graag nog een keer met jou, Marjan mee, omdat je op een heel geduldige manier een groep leidt. [In 2010 nam ze deel aan de huttentocht hoger. Ook weer helemaal tevreden.]
Marjan bedankt voor alles.
Groet Margret.
